W zeszycie kończymy dzieje rodziny Toeplitzów, zaczynając od jej protoplasty kupca Teodora (Tewje) Toeplitza (1793-1838). Z historii Polski XVII wieku zwraca uwagę Wojciech Tolibowski (ok.1607-1663), biskup poznański, a z XIX wieku - Szymon Tokarzewski (1823-1890), uczestnik spisku ks. Piotra Ściegiennego, powstaniec styczniowy, dwukrotnie zsyłany na Syberię, oraz Józef Tokarzewicz- Hodi (1841-1919), pisarz, publicysta, krytyk literacki, emigrant. Wiek XX reprezentuje m.in. Michał Tokarzewski-Karaszewicz (1892-1964), generał broni WP, po kampanii wrześniowej twórca Służby Zwycięstwu Polski. Publikujemy też biogram Wacława Tokarza (1873-1937), historyka, profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Warszawskiego, legionisty i pułkownika WP. Obecni są w zeszycie architekci: Kazimierz Tołłoczko (1886-1960), Mikołaj Tołwiński (1857/8-1924) oraz jego syn, Tadeusz Tołwiński (1887-1951); znajduje się tu też Stanisław Tołwiński (1895-1969), w l. 1945-1950 prezydent m. Warszawy. Przedstawicielem nauk przyrodniczych jest Stanisław Tołpa (1901-1996), botanik, torfoznawca, twórca tzw. preparatu Tołpy. Występuje tu również Konrad Tom (1885-1957), aktor, reżyser, autor tekstów do kabaretów i piosenek. Z osób narodowości innej niż polska zwracają uwagę biogramy Niemca Maxa Toeppena (1822-1893), dyrektora gimnazjów w Kwidzynie i Elblągu, badacza dziejów Mazurów, oraz Ukraińca, Jana Tokarzewskiego-Karaszewicza (1895- 1954), publicysty, heraldyka, kierownika Ministerstwa Spraw Zagranicznych Ukraińskiej Republiki Ludowej. Zeszyt zamykają postacie dwóch XIII-wiecznych biskupów wrocławskich: Tomasza I (zm. 1268) i Tomasz II (zm. 1292).

W szeregu postaci z czasów średniowiecza zwracają uwagę Tomasz z Tilbury i Wrocławia (1297-1378), lekarz, sufragan wrocławski, oraz Tomek z Węgleszyna (zm. 1409), starosta generalny Wielkopolski, agent krzyżacki. Wiek XVI reprezentuje Jan Tomicki (ok. 1521-1575), kasztelan gnieźnieński, a wiek XVII - Zofia Tomicka (1595-1633), mistyczka. Z zakresu kultury okresu Oświecenia występują Dyzma Bończa Tomaszewski (1749-1825), poeta, sekretarz konfederacji targowickiej i dla wielu jej ikona, Michał Bończa Tomaszewski (zm. 1813), dramatopisarz, Mikołaj Tomaszewski (1755-1814), ksiądz, matematyk i jakobin, Carlo Tomatis (ok. 1739-1797), pierwszy antreprener teatru Stanisława Augusta, szuler i aferzysta, oraz jego żona, Caterina Tomatis (1747-1792), tancerka baletowa, królewska metresa. Jest tu też obecna Antonina Tomaszewska (ok. 1814-po 1839), słynna w Europie uczestniczka powstania listopadowego, oraz Klemens Tomczek (1860-1884), podróżnik, badacz Afryki. Z przedstawicieli sztuk pięknych należy wymienić Jana Tombińskiego (1850- 1917), rzeźbiarza i kamieniarza, Henryka Tomaszewskiego (1906-1993), rzeźbiarza specjalizującego się w szkle artystycznym, i Wacława Tomaszewskiego (1884-1969), architekta. Są tu też Tadeusz Tomaszewski (1910-2000), psycholog, i Wiktor Tomaszewski (1907-1995), lekarz, emigrant, docent uniwersytetu w Edynburgu, a także Bolesław Tomaszewski (1909-1985), podpułkownik AK i działacz WiN, więzień stalinowski. Najmłodszym bohaterem zeszytu jest Michał Tomaszek (1960-1991), zamordowany w Peru franciszkanin, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Wagą i znaczeniem góruje w zeszycie Piotr Tomicki (ok. 1464-1535), biskup krakowski, podkanclerzy koronny. Równie ważna jest postać Mikołaja Torosowicza (ok. 1602-1681), pierwszego ormiańskokatolickiego arcybiskupa Lwowa. Szczególnie dużo jest w zeszycie przedstawicieli literatury i sztuk pięknych. Są to m.in.: Stanisław Tondos (1854-1917), malarz, Beniamin Torbe (1858-1931), architekt, Feliks Topolski (1907-1989), malarz i rysownik, Abram Topor (1903-1992), rzeźbiarz i malarz, jego syn Roland Topor (1938-1997), francuski rysownik, malarz i grafik, Olga Totwen (1895-1965), scenografka i reżyserka teatrów marionetek, Marian Toporowski (1901-1971), krytyk i tłumacz, oraz Barbara Toporska (1913-1985), pisarka. Podobnie brzmią nazwiska i profesje Stanisława Tomkowicza (1850-1933), historyka sztuki i konserwatora, oraz Władysława Tomkiewicza (1899-1982), historyka sztuki i historyka. Nauki historyczne reprezentuje zwłaszcza Jerzy Topolski (1928-1998). Występują też w zeszycie działacze komunistyczni: Witold Tomorowicz (1893-1937), stracony w ZSRR, oraz małżeństwo Henryk Toruńczyk (1909-1966), pułkownik KBW, i Romana Toruńczyk (1915-2000), historyczka. Osobne miejsca zajmują Wasyl Tomilenko (zm. 1638), uczestnik kozackiego powstania Pawluka, Jacques Luc Toux de Salvert (ok.1705-1797), mason i alchemik, oraz Władysław Toruń (1889-1924), lotnik, podpułkownik WP.

Rozmiarami i znaczeniem góruje w zeszycie postać Romualda Traugutta (1826-1864), generała i dyktatora powstania styczniowego. Zaraz po niej znajduje się życiorys jego córki, Alojzy Trauguttówny (1857-1907), logopedki, działaczki tajnej oświaty. Z zakresu polityki XX wieku zwracają uwagę: Wojciech Trąmpczyński (1860-1953), polityk Narodowej Demokracji, w latach 1919-1922 marszałek Sejmu Ustawodawczego, Franciszek Trąbalski (1870-1964), polityk PPS, i Mieczysław Trajdos (1887-1942), prezes Stronnictwa Narodowego w kraju, stracony przez okupantów niemieckich. Występuje w zeszycie odwieczna polska mozaika wyznaniowa. Są w niej zarówno dwaj opaci klasztorów cysterskich: Mikołaj Trebnic (ok. 1414-1474) z Koprzywnicy i Adam Trebnic (ok. 1570-1630) z Oliwy, jak i Krzysztof Trecy (ok. 1530-1591), działacz kalwiński, główny twórca tzw. zgody sandomierskiej z r. 1570, oraz Bogdan Tranda (1929-1996), duchowny kalwiński, redaktor naczelny miesięcznika „Jednota”. Osobne miejsce zajmuje Andrzej Towiański (1799-1878), działający na Wielkiej Emigracji przywódca religijny, założyciel Koła Sprawy Bożej. Zwraca uwagę aktorska rodzina Trapszów, w której wyróżniono sześć postaci, m. in. Anastazego (1831/2-1898), Marcelego (1860-1921), Irenę (1868-1953) i Teklę (1870-1944) Trapszów. Z przedstawicieli sztuk pięknych występują Matthia (Maciej) Trapola (zm. 1637), architekt, twórca zespołu karmelitów bosych w Nowym Wiśniczu, Adam Trembecki (1836-1893), współwłaściciel krakowskiego zakładu rzeźbiarsko-kamieniarskiego „Bracia Trembeccy”, oraz Symcha Trachter (1894-1942), malarz. Z grona pisarzy trzeba wymienić Jakuba Trembeckiego (1643-1719/20), poetę, kolekcjonera tekstów literackich, twórcę Wirydarza poetyckiego.

W zeszycie dominują przedstawiciele literatury i sztuk pięknych. Otwiera go postać Stanisława Trembeckiego (1739?-1812), jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej poezji czasów stanisławowskich. Z piśmiennictwa XIX wieku zwracają uwagę Bronisław Trentowski (1808-1869), filozof i pedagog, oraz Teodor Tripplin (1812-1881), pisarz i podróżnik. Z epok wcześniejszych trzeba wymienić Waleriana Nekanda Trepkę (1584/5-1640), autora „Liber chamorum”, i Michała Abrahama Troca (ok. 1703-1769), leksykografa. Są tu też obecni wybitni artyści czasów wczesnonowożytnych: Tomasz Treter (1547-1610), rysownik i rytownik, Jan (Giovanni) Trevano (zm. 1642), architekt, oraz Jan Aleksander Tricius (zm. 1687), malarz. Ujęci w zeszycie zostali Maurycy Trębacz (1861-1941), malarz, Mieczysław Treter (1883-1943), historyk sztuki i muzealnik, oraz Bogdan Treter (1886-1945), architekt i konserwator zabytków, a także Tadeusz Trepkowski (1914-1954), grafik, pierwszy przedstawiciel polskiej szkoły plakatu. Bogato reprezentowane jest grono literaturoznawców. Znajdują się w nim: Józef Tretiak (1841-1923), historyk literatury polskiej i ukraińskiej, jego syn Andrzej Tretiak (1886-1944), anglista, Konstanty Troczyński (1906-1942), teoretyk literatury, oraz Stefan Treugutt (1925-1991), krytyk literacki i teatralny. Osobne miejsce zajmuje rodzina Tremów, wywodząca się z osiadłych w Berlinie protestantów francuskich. Należy do niej Paul Tremo (1734-1810), kucharz nadworny Stanisława Augusta, oraz jego bratankowie Eliasz Tremo (1774-1799) i Paweł Tremo (1778-1812), legioniści, polegli w bojach epoki napoleońskiej. Do rodziny Trębickich należą Antoni Trębicki (1766-1834), prawnik i agronom, oraz jego syn Stanisław Trębicki (1791-1830), generał zabity przez podchorążych w Noc Listopadową. Zeszyt zamyka postać Izajasza Trofimowicza Kozłowskiego (zm. 1651), pierwszego rektora prawosławnego Kolegium Kijowsko-Mohylańskiego.